De eerste weken na de geboorte van onze zoon.

In dit eerste blog, neem ik jullie een klein stapje mee in hoe wij ontdekt hebben dat zowel onze zoon als dochter autisme hebben.

Onze zoon heeft eigenlijk al vanaf de geboorte momenten gehad waarin we ons af vroegen of er iets mis was. Hij was een echte huilbaby, en wilde alleen maar gedragen worden. Wij dachten dat dit kwam doordat hij al veel mee gemaakt had na de geboorte.

Vlak na de geboorte werd hij ziek en is met spoed opgenomen in het ziekenhuis. De artsen hoorden een ruisje bij zijn hart en dit moest onderzocht worden. We zijn toen doorgestuurd naar het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam. Hier kreeg hij als baby van een paar weken oud, gelijk een heleboel onderzoeken. Ze vonden een gaatje tussen zijn onderste 2 hartkamers. We hoefden ons er geen zorgen over te maken. Wel moesten we zijn groei in de gaten houden. Mocht hij minder goed groeien dan moesten we meteen aan de bel trekken, anders konden we na een jaar weer op controle komen.

Hoe het verder ging met onze zoon, vertel ik in het volgende blog.

Even geleden. 

In mijn vorige blog had ik gezet dat ik meerdere dagen per week weer een stuk zou schrijven. Helaas is het er daar nog niet van gekomen. Soms gaan de dingen net even anders als dat je zou willen, en gaan die dus voor.

Ik zou in deze blog verder gaan met het stuk over hoe wij ontdekt hebben dat onze kinderen autisme hebben. Toch heb ik besloten om daar de volgende keer op terug te komen. Nu wil ik vooral vertellen over de periode waar we nu in zitten en waarom ik even niks geschreven heb.

Helaas gaat het met onze zoon niet heel lekker. We weten al heel lang dat hij ondergewicht heeft en lopen daar ook voor bij de dieetist. Hij krijgt ook al een paar jaar nutridrink in de hoop dat hij wat aankomt. Ook loopt er op dit moment dna onderzoek omdat er vermoed wordt dat hij een bindweefsel aandoening heeft . Hij is heel lang en heel mager. Zijn groei is dus zeker niet het probleem zoals ik in de vorige blog schreef dat we deze in de gaten moesten houden. Hij is juist enorm de lengte in geschoten. Toch gaat het niet heel lekker met hem. Op  dit moment heeft hij het verkoudheidsvirus zoals zo velen van ons. Helaas heeft hij geen reserves, waardoor zijn lichaam veel meer moeite moet doen om tegen het virus te vechten. Tel daar bij op dat zowel hij als wij toch wel heel graag willen weten wat er nou precies met zijn lichaam aan de hand is. Dan krijg je een zoon die het gewoon allemaal even niet meer weet. Dit vergt van hem en van ons best veel energie. Vooral het stuk om hem hier in te begeleiden, maar ook om zijn zus in deze niet te vergeten, want zij is ook heel belangrijk.

Dit is dus ook de reden waarom het even geduurd heeft voordat ik weer een nieuw stukje schreef. Ik wil jullie ook mee nemen in dit stuk en zal over deze periode ook regelmatig iets posten.

Voor nu sluit ik deze blog af en schrijf zo snel mogelijk weer een nieuw stukje.